მადლიერი სიხარულით მივეგებოთ უფალს 
სიყვარული ქრისტიანის თვისება უნდა იყოს, უნდა ვეცადოთ შევიყვაროთ უფალი და ჩვენს გულებში მარად ხდებოდეს უფალთან შეერთება, რადგან თავად უფალმა ინება მისვლა, მირქმა ადამიანთან (სვიმონთან). ამ ბრწყინვალე დღესასწაულთან დაკავშირებით გვესაუბრება რუსთავის სიონის წინამძღვარი დეკანოზი დიმიტრი გორგიძე.
1. გვესაუბრეთ მირქმის დღესასწაულის მნიშვნელობაზე. ვინ იყო სვიმონ მიმრქმელი და რას საქმიანობდა?
მირქმა უფლისა ღვთისა და მაცხოვარისა ჩვენისა იესო ქრისტესი ერთ – ერთი უძველესი დღესასწაულია, ეკლესიის გადმოცემის თანახმად VI საუკუნემდე იგი საზეიმოდ არ აღინიშნებოდა. 528 წელს ანტიოქიაში მოხდა დიდი მიწისძვრა, რამაც მრავალი ადამიანი შეიწირა. შემდეგ ამას მოჰყვა შავი ჭირის ეპიდენმია, რის გამოც ყოველდღე ათასიობით ადამიანი იხოცებოდა. ასეთი მძიმე მდგომარეობის დროს ერთ მართლმორწმუნე ქრისტიანს ღვთისგან ეუწყა, რომ მირქმის დღესასწაული უფრო საზეიმოდ აღენიშნათ, როცა დაიწყეს ღამისთევის ლოცვები და ლიტანიობა, ბიზანტიაში უბედურებათა წყება შეწყდა. ღვთისადმი მადლიერების ნიშნად 544 წელს ეკლესიამ განაჩინა, რომ მირქმა მიგებება უფლისა ღვთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტესი უფრო საზეიმოდ აღენიშნათ.
სვიმონ მართალი ღვთის მოციქული ცხოვრობდა იერუსალიმში. ლუკა მახარებელი გვაუწყებდა მის შესახებ, რომ კაცი ისე მართალი იყო და მოშიშარი უფლისა და მოელოდა ნუგეშისცემას ისრაელისასა და სულიწმიდა იყტო მის ზედა, მისდა უწყებელ იყო სულისაგან წმიდისა, რომ არ მოკვდებოდა მანამ, სანამ არ იხილავდა განკაცებულ ღმერთშ იესო ქრისტეს.
ძველი ისტორიკოსების გადმოცემით ეგვიპტის მეფემ პტილო0მეოს II ფილადელფოსმა გადაწყვიტა, რომ თავისი ცნობილი ალექსანდრიის ბიბლიოთეკა წმინდა წერილის ჭიგნებით შEევსო. მიტომ მან მოიწვია მწიგნობრები იერუსალლიმიდან წმინდა წიგნწბის ბერძნულ ენაზე სათAრგმნელად. 72 მთAრგმნელთA შორის იყო მართAლი8 სვიმონიც, რომელიც ესაია წინასწარმეტყველის წიგნს თAრგმნიდა. ღოდესაც მივიდა იმ ადგილამდე, აჰა ქალწულმან მუცლად იღო და შვა ძე და უწოდიან სახელი მისი ემმანუილ, იფიქრა, რომ დედანში შეცდომა იყო დაფარული და აპირებდა ქალწულის ნაცვლად დედაკაცი ჩაეწერა. მაგრამ ამ დროს ანგელოზი გამოეცხადა და უთხრა ირწმუნე ამ სიტყვების და თვითონ დარწმუნდები ამ ჭეშმარიტებაში. ანუ არ მოკვდები სანამ არ იხილავ ყოვლადწმიმნდა ქალწულისგან შობილ ქრისტე მაცხოვარს. ამ დღიდან სვიმონი მესიის მოლოდინში იყო. და აი ერთხელ სულიწმიმნდამ აუწყა აღსდეგ მოხუცებულო, რად ჰზი? აღსდეგ და მირბიოდი ტაძრად რამეთუ მოვიდა შენი განმტევებული და ესე მართAლი უკანასკნელი. პირველიცა და უკანასკნელიცა, დასასრული შჯულისაი და დასაბამი მადლისაი, ნათესავით ჰურიაი, არამედ მადლითა ქრისტიანეთა, ტაძრისაკენ გაეშურა მრავალი დედათA შორის. წმინდა მოხუცმა გამოირჩია ყიოვლადწმიდა ღვთისმშობელი, ხელში აიყვანა ყრმა იესო და შეჰღაღადა, აწ განუტევე მონაი შენი მეუფეო სიტყვისაებრ შენისა მშვიდობით, რამეთუ იხილეს თვალთA ჩემთA მაცხოვარებაი შენი, რომელი განუმზადე წინაშე პირსა ყოვლისა ერისასა, ნათელი გამობრწყინვებად წარმართთA ზედა და დიდებად ერისა შენისა ისრაელისა. წმიდა და მართალმა სვიმონ ღვთისმიმრქმელმა 360 წელი იცოცხლა. VI საუკუნეში მისი უხრწნელი ნაწილები კონსტანტინეპოლში გადაასვენეს.
2. გადმოცემის თანახმად სვიმონ მიმრქმელმა ღვთისმშობელს ჯვარცმა უწინასწარმეტყველა, რას იტყვით ამასთან დაკავშირებით?
როგორც ზემოთ ითქვა, სულიწმინდის უწყებით სვიმონ ღვთისმიმრქმელი ტაძარში მივიდა, მიეგება მაცხოვარს, აიყვანა ხელში ყრმა იესო და როდესაც შეჰღაღადებს “აწ გნუტევე”_ს სიტყვებს, შემდეგ ღვთიმშობელს წინასწარმეტყველურად მიმართავს, “აჰა ესე რა ესე დგას დაცემად და აღდგინებათ მრავალთა ისრაელსა შორის და სასწაულად სიტყვის საგებელად და თვით შენსაცა სულსა განვიდეს მახვილი, რაითა განცხადნენ მრავალთაგან გულთა ზრახვანი.” ჯვარცმაზე ეს იყო წინასწარმეტველება სვიმეონ ღმრთის მიმრქმელისა იესო ქრისტესა და ღვთისმშობლის მიწიური ცხოვრების შესახებ. წმ. სვიმეონის სიტყვები მართებულია, რამეთუ სულიწმიდისაგანაა ნაკარნახევი. იესო ქრისტე ყოველთა დაცემულთა აღსადგინებად და ყველა დაღუპულის საცხოვნებლად მოვიდა. მაგრამ იგი თავისთავად როდი გვიხსნის და გვაცხოვნებს ყველა ჩვენი ძალისხმევის გარეშე. იესო ქრისტე დგას აღდგინებად წყდიადისაგან – ნათელში, ურწმუნოებიდან – რწმენაში, ცოდვისაგან – სათნოებასა და სიწმიდეში, უძლურებისაგან – ძლიერებაში, სიკვდილისაგან – საუკუნო ცხოვრებაში. მაგრამ უფალი იესო ქრისტე დგას დაცემად იმათთვის, რომელიც ამპარტავნებენ რა თავიანთი გონებით და ბნელი ქვეყნიური სიბრძნით, არ ირწმუნებენ უფლის ნათელმყოფელ სიტყვებს, დგას დაცემად იმათთვის რომელთაც თავი მოაქვთ თავიანთი ცრუ სათნოებებით და ცრუ ქველის-საქმეებით, არ აღიარებენ თავიანთ ცოდვებს. დგას დაცემად იმათთვის ვინც მხოლოდ საკუთარ ძალაზე, სკუთარ დიდებაზე ანდა საკუთარ სიმდიდრეზე ამყარებს იმედებს და უშიშრად არღვევს საღმრთო ცნებებს.
თვით შენსაცა სულსა განვიდეს მახვილი. ამას მართალი სვიმეონი ქალწულ მარიამს ეუბნება. თითქოს და სხვისთვის ვისთვის უნდა ყოფილიყო უფრო შესაფერისი, განუწყვეტელ სიხარულში გაეტარებინა ცხოვრება, თუ არა ყოვლაწმიდა და ყოვლადკურთხეულ ქალწულს? მარიამისათვის მაცხოვრის დედისთვის საუკუნო სიხარულის წყაროს და მომნიჭებელის ხორციელად მშობელისათვის? მაგრამ სვიმეონი მას შვება – სიამეს და სიხარულს კი არ უწინასწარმეტყველებს ქვეყნურ ცხოვრებაში, არამედ მწუხარებას. რომელნიც ორლესული მახვილივით განგმირავენ მის წმინდა სხეულს და თვით შენსაცა სულსა განვიდეს მახვილი, ანუ იესოს ეკლის გვირგვინი მისი ჯვარცმის სანმჭვალნი, მისი გვერდის განგმირავი შუბი, მისი წყლულები, მისი სალმობიერი ღაღადი, მისი მომაკვდავი უსიცოცხლობა, შეპარული მზერა, ეს ყოველივე მახვილივით გაუვლის ღვთის დედას სულში.
3. დღევანდელობიდან გამომდინარე, როგორ უნდა მოვიქცეთ ადამიანები, რომ უფალმა ჩვენთანაც ინებოს მოსვლა, ისევე როგორც მართალ სვიმეონთან ინება მიბრძანება?
მტკიცედ გწამდეთ რომ უხილავად უფალთან ერთად ვიმყოფებით სერობაზე, და ასევე მტკიცედ გწამდეთ, რომ მისი წმინდა სისხლისა და ხორცის მიღებით უერთდებით მას.
თქვენ გახსოვთ სახარებიდან, როდესაც მაცხოვარმა გაიყვანა თავისი მოწაფეები მთაზე და აკურთხა ისინი კიდევ ერთხელ და აღუთქვა მათ, “და აჰა ესე რა მე თქვენთანა ვარ, ყოველთვის, ყოველთა დღეთა, და ვიდრე აღსასრულამდე სოფლისა ამინ.” Aარა მარტო მათთან იქნება, არამე ყველასთა, რომელთაც იმათ შემდგომ ექნებათ მისი რწმენა, ამბობს წმ. ოქროპირი. რადგან მოციქულები ვერ იცხოვრებენ ქვეყნის დასასრულამდე, არამედ იგი ეუბნება ყველა მის ერთგულს, როგორც ერთ სხეულს.
ქრისტიანო, გვასწვლის მიტროპოლიტი ფილარეტი, გწამს უფლის სიტყვა, მე თქვენთანა ვარ, ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასღულადმდე სოფლისა? თუ გწამს, მაშინ შენ უნდა ირწმუნო ისიც, რომ ახლაც, მსგავსად აღდგომის შემდეგ პრველი დღისა, უფალი ეცხადება მის მორწმუნეებს და მოყვარულებს და ანიჭებს იმათ გულებს თავის ღვთიურ სიხარულს და მშვიდობას.
უფლის მოსვლამ აღმოფხვა გაუცხოება ადამიანსა და ღმერთს შორის მან თავისი წმინდა ნებით ინება განხორციელება და თავისი წმიდა სისხლისა და ხორცის მოცემით, როგორც ბრძანებს წმიდა მოციქული იოანე ღვთისმეტყველი სახარებაში, “რომელი ჭამდეს ხორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა, იგი ჩემთანა დადგრომილ არს და მე მის თანა. ანუ ქრისტიანი საიდუმლოებებში მონაწილეობით უერთდება უფალს. ასე რომ იესო ქრისტე მუდამ უხილავად ჩვენთან არის, თუკი ჩვენ ვღებულობთ მონაწილეობას მისი მადლმოსილი სიტყვების განხორციელებაში და არამარტო უხილავად არამედ ხილულადაც ეცხადება მის მოყვარულთ.
ამიტომ მინდა მოგილოცოთ ყველას ქრისტესმიერი სიყვარულით ეს კურთხეული დღე და გახაროთ. გიხაროდეთ,… მრავალ მირქმას დაგასწოთ უფალმა ღმერთმა.
ესაუბრა: რიტა ლაბაძე
(წინამდებარე წერილი დაიბეჭდა გაზეთ “მთაწმიდელის” № 2 ნომერში)
ფესვები 